Accepteren is een woord dat je uit je vocabulaire kan schrappen. Linksom of rechtsom: accepteren is geen werkwoord maar een zelfstandig naamwoord. Het staat stil en bloedt dood. Wanneer een mens het woord ‘accepteren’ in de mond legt weet hij stiekem heel goed wat hij aan het zeggen is: hij maskeert zijn mislukte levenspad door met een door therapeuten-der-Nederlandse-beschaving-gestimuleerd-excuus op de proppen te komen. Eenmaal ‘geaccepteerd’ zal er weinig zinvols meer uit je komen. Weg zijn de initiatieven en de levensvreugde en dat allemaal achter een glimmend plastic masker. Laat je er niet door verleiden. Acceptatie wordt door De Harde Framboos ‘het begin van het einde’ genoemd.

~ Lilian van Ooijen ~